نابرابری‌های قومی و امنیت ملی

  قومیت و قوم­گرایی همواره مولفه مهمی در بررسی­ها و تحقیقات اجتماعی و سیاسی محسوب می­شود که از تفاوت­های­نژادی ناشی می­شود. نابرابری قومی وتنوع قومی فی­نفسه یک تهدید محسوب نمی­شود و در صورتی­که دریک جامعه عادی تلقی ­گردد و خودمبنای تشکیل دهنده آن جامعه شمرده شود می­تواند فرصت شکوفایی اجتماعی را نیز فراهم نماید. امنیت ملی و مشارکت سیاسی در جوامع و رابطه آن با قومیت­ها بسیار مهم تلقی می­گردد. هرچه احساس «خودی بودن» در قومیت­ها بیشتر باشد مشارکت سیاسی آنان بیشتر و ضریب امنیت ملی بالاتر خواهد بود و عکس آن نیز می­تواند صادق باشد. فرایند جهانی شدن و گسترش ارتباطات نیز این وضعیت را دگرگون و پیچیده ساخته است و آن هم نیز بر احساسات قوم­گرایانه و امنیت ملی جوامع تأثیر بسزایی گذاشته است. این پژوهش، در صدد پاسخگویی به این پرسش اصلی می­باشد که نابرابری­های قومی چه نقشی در امنیت ملی کشورها دارد؟ فرضیه­ایکه مطرح می­گردد این است که نابرابری­های قومی تأثیر بسیاری در کاهش مشارکت سیاسی اقوام و ضریب امنیت ملی کشورها دارد. مشارکت سیاسی اقوام باعث افزایش درک سیاسی، مسئولیت­پذیری و تقویت حس تعهد آنان نسبت به حکومت می­گردد.